Teichenau – Bagieniec

Bagieniec (niem. Teichenau), tuż po II wojnie światowej nazywany: Tychonow, lezy 5 km na północ od Śiwdnicy, najwyższe wzniesienia – 208 i 22m npm., najmniejsza i najbardziej malownicza osada ziemi jaworzyńskiej nad potokiem Guchonówki.

Wieś powstała już za czasów Bolka I. W 1369 roku była własnością burgrabiego na Sobótce Niklasa von Sachenkirch, który w 1400 roku zostawił ją obok innych wsi synom Hansowi, Paulowi, Weigelowi, Jakobowi, Wenzelowi, Konradowi i Peterowi, przy czym pierwszych pięciu zrzekło się jej przed Radą Świdnicy na rzecz dwóch pozostałych. W 1433 roku Nikolaus von Sachenkirch pozostawił Bagieniec poprzez swego kuzyna Jakoba Peterowi Hulfreichowi i Lasbauowi Schleusserowi, jednakże doszło do sporu pomiędzy nimi, a kapitanem von Koldiz, który rościł pretensje do tego dobra. Wybrany przez radę Świdnicy polubowny sędzia orzekł, że obie częściSchenkircha i Hulfreicha pozostaną w rękach kapitana Albrechta von Kolditz. Nieznane są losy Bagieńca w dobie najazdów husyckich, wiadomo, że był saksońskim lennem margrabiego Miśni. W latach 1484 i 1486 zabiegał o wieś sądownie przed Radą Świdnicy Hans von Saulcz. W 1499 roku kupił ją Paul Herdan von Konow (Ronau) na Goli (powiat Dzierżoniów), pozostawił synowi Wolfowi Dietrichowi, a ten Georgowi von Konaw, który w 1626 roku został pozbawiony urzędu sędziego wyższego i wszystkich urbarzy. Potem bagieniec przeszedł w ręce rodu von Luck. W 1669 otrzymał go od ojca Wolf Dietrich von Luck (Lucas), w 1690 posiadał go Adam heinrich von Luck. Kontynuował on rozpoczętą już wcześniej (w 1669 roku) budowę kościoła i ustanowił ewangelickiego proboszcza, lecz po konwencji altransztackiej cesarskim rozkazem został zabrany klucz do świątyni, którą 1 października 1709 roku zburzyli świdniccy rzemieślnicy pod ochroną mieszczan. W 1739 roku właścicielem wsi zostął młodszy syn Adama, Karl Gottlieb von Luck, który w 1775 roku sprzedał ją radcy krajowemu na powiat świdnicki Heinrichowi Wilhelmowi von Zedlitz na Walimiu. Po ugodzie króla z elektorem saskim Bagieniec został wykupiony 5 października 1781 roku i przestał byc saskim lennem. Ówczesny właściciel wsi uporzadkował zgodnie z królewskim urbarzem piwnym słodownie, browary, stawidła i wyszynk w mieście Świdnicy.

Około roku 1785 Bagieniec liczył 187 mieszkańców, a w tym: 3 ogrodników i 22 chałupników. Był tu 1 folwark i 2 młyny wodne. Około roku 1886 Bagieniec należał do obwodu urzędowego w Wiśniowej i liczył 271 mieszkańców. We wsi było dominium, 1 młyn wodny i szkoła ewangelicka, założona w 1802 roku, z jednym nauczycielem i 55 dziećmi. Ewangelicy należeli do parafii Kościoła Pokoju w Świdnicy.